Zdjęcia: BARBARA DĄBROWSKA
Zdjęcia: BARBARA DĄBROWSKA
Barwny, ciepły świat sztuki Władysława Walczaka Banieckiego, Barbary Banieckiej-Dziadzio i Bogdana Dziadzio zagościł w restauracji „U Wnuka”
Malarstwo na szkle pana Władysława znane i uznane było wielokrotnie nagradzane, m.in. prestiżową Nagrodą im. Oskara Kolberga (1977) oraz Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego indywidualny styl sprawia, że jest to malarstwo „osobne”. Maluje od roku 1962 i choć późno odkrył swoją pasję, to przecież przekazał ją swojej córce, która już w wieku 14 lat namalowała swój pierwszy obraz. – Barbara Baniecka-Dziadzio wypracowała szybko swój własny styl przechodząc niczym Picasso kolejne okresy „różowy”, „fioletowy”, „brązowy”, by dojść do barwy złotej, która dominuje w jej obrazach i ramach. W jej twórczości dominuje tematyka sakralna, podobnie zresztą jak rzeźbach i płaskorzeźbach jej męża Bogdana Dziadzio, które dopełniają rodzinną wystawę.
Wrażenie ciepła i szczerości, jakie towarzyszy odbiorcy podczas obcowania ze sztuką tej rodziny zdaje się świadczyć o emocjonalnej prawdzie i uczuciu włożonym w proces tworzenia.
O Autorach i ich pracach mówiła Anna Kozak z Muzeum Tatrzańskiego, na instrumentach pasterskich grał Rafał Michalski.
Malarstwo na szkle pana Władysława znane i uznane było wielokrotnie nagradzane, m.in. prestiżową Nagrodą im. Oskara Kolberga (1977) oraz Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jego indywidualny styl sprawia, że jest to malarstwo „osobne”. Maluje od roku 1962 i choć późno odkrył swoją pasję, to przecież przekazał ją swojej córce, która już w wieku 14 lat namalowała swój pierwszy obraz. – Barbara Baniecka-Dziadzio wypracowała szybko swój własny styl przechodząc niczym Picasso kolejne okresy „różowy”, „fioletowy”, „brązowy”, by dojść do barwy złotej, która dominuje w jej obrazach i ramach. W jej twórczości dominuje tematyka sakralna, podobnie zresztą jak rzeźbach i płaskorzeźbach jej męża Bogdana Dziadzio, które dopełniają rodzinną wystawę.
Wrażenie ciepła i szczerości, jakie towarzyszy odbiorcy podczas obcowania ze sztuką tej rodziny zdaje się świadczyć o emocjonalnej prawdzie i uczuciu włożonym w proces tworzenia.
O Autorach i ich pracach mówiła Anna Kozak z Muzeum Tatrzańskiego, na instrumentach pasterskich grał Rafał Michalski.
Zdjęcia: BARBARA DĄBROWSKA